czwartek, 28 listopada 2013

Republika Zagłębiowska

Manifest carski z 30 października 1905 roku (17 października 1905 roku według starego stylu) w zaborze rosyjskim doprowadził do dni wolności. Od 31 października do 10 listopada 1905 roku w Zagłębiu Dąbrowskim rozpoczynają się manifestacje robotnicze. W tych dniach zostaje powołana do życia Republika Zagłębiowska, która objęła na kilka dni pełnię władzy na tym terytorium.

czwartek, 14 listopada 2013

środa, 13 listopada 2013

Ostrowiec Świętokrzyski. Rok 1904.

W 1904 r. w Królestwie Polskim - po wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej - zrobiło się wyjątkowo niespokojnie. Zaczęły się manifestacje, pochody, narastała atmosfera buntu. Jednym z najbardziej znanych ówczesnych wydarzeń jest manifestacja Polskiej Partii Socjalistycznej na placu Grzybowskim w Warszawie, podczas której doszło do starcia z policją i wojskiem. Miało to miejsce 13 listopada. Sześć dni później zawrzało w Ostrowcu Świętokrzyskim. Dowiadujemy się o tym z pamiętnika Ignacego Boernera, późniejszego członka Legionów i Polskiej Organizacji Wojskowej, ministra poczt i telegrafów w II RP:

poniedziałek, 11 listopada 2013

Potajemne grzebanie zwłok

Notka o zwyczajach pogrzebowych robotników, poprzedzających Rewolucję 1905 r., i stosunku zaborczych władz do pochówków:

"W okresie formowania się klasy robotniczej, przez dziesiątki lat grzebano wyrobników i robotników we wspólnych mogiłach dla bezdomnych i biedaków. Trumnę zbitą z czterech desek zanosiła rodzina lub sąsiedzi na cmentarz, nieraz zwłoki przewożono furmanką, a był także taki okres, kiedy trumny wieziono na dorożce. W latach 90. XIX w. zaczął ustalać się zwyczaj urządzania milczących demonstracji na pogrzebach członków partii. Uroczystości pogrzebowe były niezwykle ubogie i w znacznym jeszcze stopniu stanowiły kontynuację obrzędów pogrzebowych wyniesionych z kultury chłopskiej.

wtorek, 5 listopada 2013

"Już diabli wzięli nareszcie Kunitzera"

W Śpiewniku łódzkim cz. I, w rozdziale Ponad brukiem pieśni płyną, znajdujemy utwór pt. Śmierć Kunitzera, o fabrykancie, którego w trakcie Rewolucji 1905 roku zastrzelili bojowcy Polskiej Partii Socjalistycznej, Adolf Szulc i Stefan Jędras:

niedziela, 3 listopada 2013

"Cmentarz przemocą grzebanej wolności"

W artykule Stanisława Rachalewskiego pt. Campo Santo Łodzi. Wczoraj a dziś łódzkich cmentarzy chrześcijańskich, z Dziennika Zarządu Miejskiego w Łodzi, znajdujemy informację o cmentarzu, który rozpościerał się tajemniczo na terenach swegoczesnego lasu miejskiego przy szosie Konstantynowskiej - m.in. tam, gdzie stoi obecnie Pomnik Czynu Rewolucyjnego:

sobota, 2 listopada 2013

Krawat Stołypina

Fragment rozdziału Etapy rewolucji z książki Władysława Lecha Karwackiego pt. Łódź w latach rewolucji 1905-1907:

"Przez pierwsze piętnaście miesięcy rewolucji (do zwołania I Dumy) zginęło w Rosji 15 000 osób, w tym 1000 z wyroków sądów wojennych, ok. 20 000 było rannych, 70 000 skazano na więzienia i zesłanie. Kiedy stanowisko premiera objął Piotr Arkadiewicz Stołypin (20.VII.1906 r.) wzmogły się jeszcze bardziej represje wobec robotników i rewolucjonistów, sądy ze zdwojoną gorliwością ferowały wyroki śmierci: w ciągu pierwszych 8 miesięcy sprawowania rządów przez Stołypina wydały one 1144 wyroki śmierci. Stryczek szubieniczny powszechnie wówczas nazywano krawatem Stołypina.