niedziela, 2 czerwca 2013

Odezwa arcybiskupa metropolity warszawskiego po upadku Powstania Łódzkiego

Z listu pasterskiego arcybiskupa metropolity warszawskiego Wincentego Teofila Popiela "do robotników i pracodawców w Łodzi". List jest z 28 czerwca 1905 r., a więc powstał tuż po zdławieniu przez carat Powstania Łódzkiego:

"Zaklinam Was, dziatki moje, przejrzyjcie! Zaniechajcie dalszych strajków! Osuszcie łzy Waszych żon i dziatek! [...] Chwyćcie silną dłonią za pracę, która jest Waszą karmicielką! Zbratajcie się na powrót z tym, o którym powiedziano w Ewangelii: «Izali ten nie jest rzemieślnik, syn Marii?» [«Czy to nie jest ów cieśla, syn Maryi, brat Jakuba, Jozesa, Judy i Szymona?»], a z Nim i w Nim znajdziecie ukojenie i zadatek lepszej doli.

[...] Nie przeczę, że stosunki robotnicze w naszym kraju potrzebują poprawy i uregulowania, ale dziatki moje, czyż tędy do polepszenia Waszej doli wiedzie droga, którą wy kroczycie? Czy szarpiąc piersi matki, która Was karmiła, nie rozumiecie, że czeka Was niechybny głód? Czyż burząc fabryki, przerywając ciągle pracę, pozbawiając się zarobku, nie pogrążacie siebie w ubóstwie, a przemysł, który jest źródłem Waszego istnienia, nie podkopujecie doszczętnie i to w chwili, gdy on sam chwieje się w podstawach swoich?."


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz