W przededniu Powstania Łódzkiego

"21 czerwca miasto obiegła wieść o mającym się odbyć pogrzebie dwóch robotników żydowskich, zmarłych od ran. Robotnicy samorzutnie porzucali pracę i gromadzili się pod szpitalem oraz na cmentarzu. Zabitych jednak nie znaleziono. Rozeszła się pogłoska, że policja ich skrycie pochowała w nocy.

Pod wieczór uformował się kilkudziesięciotysięczny pochód (dane urzędowe mówiły o 70 tys.) ze sztandarami i transparentami, na których widniały antyrządowe hasła w języku polskim i żydowskim. Śpiewając pieśni rewolucyjne i wznosząc okrzyki, demonstracja przeciągała głównymi ulicami miasta.

Sotnie kozackie próbowały rozpędzić pochód nahajkami, lecz robotnicy odparli atak gradem kamieni."

Źródło: Stanisław Kalabiński i Feliks Tych, "Czwartek powstanie czy pierwsza rewolucja. Lata 1905-1907 na ziemiach polskich".
Informacja o tzw. Powstaniu Łódzkim: 22-23 czerwca 1905 roku.