Wiersz nadesłany przez Kamilę Kasprzak z Gniezna.
Rekonstrukcja Rewolucji
O ziemio łódzka, o ziemio jasna,
gdy Ciebie wita gnieźnieńskie serce
z podziwem tylko nisko się kłania,
bo twym świadectwem tak piękne dzieje.
Że lud roboczy co na ulice
wystąpił razem, wystąpił zgodnie
dał swój początek walce o życie
tak sprawiedliwe i wreszcie godne.
I gdy stanęła ta barykada
na Południowej i rogu Wschodniej
lub jak chciał Tuwim, leżący tramwaj
nikt się nie cofnął w tej bitwie krwawej.
Bo stawka przecie była wysoka
załopotały w górze sztandary,
czerwone, dumne, radość dla oka,
że już upada porządek stary.
Dziś więc idziemy tymi śladami
problemy mając znowu podobne,
lecz siłą naszą, że pamiętamy
i zawalczymy równie świadomie.
gdy Ciebie wita gnieźnieńskie serce
z podziwem tylko nisko się kłania,
bo twym świadectwem tak piękne dzieje.
Że lud roboczy co na ulice
wystąpił razem, wystąpił zgodnie
dał swój początek walce o życie
tak sprawiedliwe i wreszcie godne.
I gdy stanęła ta barykada
na Południowej i rogu Wschodniej
lub jak chciał Tuwim, leżący tramwaj
nikt się nie cofnął w tej bitwie krwawej.
Bo stawka przecie była wysoka
załopotały w górze sztandary,
czerwone, dumne, radość dla oka,
że już upada porządek stary.
Dziś więc idziemy tymi śladami
problemy mając znowu podobne,
lecz siłą naszą, że pamiętamy
i zawalczymy równie świadomie.
 |
| Źródło: Biblioteka Cyfrowa przy Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Łodzi |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz