Wanda Kiltynowiczowa, rewolucjonistka

W Kronice Ruchu Rewolucyjnego z 1935 r. znajdujemy biogram rewolucjonistki Wandy Kiltynowiczowej (1859-1928):

W latach 1904-1906 udzielała się w Polskiej Partii Socjalistycznej, była ściśle związana z organizacją bojową partii. Wielokrotnie pomagała więźniom w ucieczce, następnie opiekowała się ich losem, m.in. rannym w wybuchu bomby Walerym Sławkiem.

Przemyciła do więzienia drabinkę linową, przy pomocy której zbiegł Montwiłł-Mirecki. Brała udział w uwolnieniu bojowca Mieczysława Rouby (narzeczonego Wandy Krahelskiej). Była dwukrotnie więziona: w roku 1905 r. przebywała przez kilka tygodniu na Pawiaku, w 1906 r. trafiła do Cytadeli, skąd wypuszczono ją za kaucją po załamaniu nerwowym. Została przewieziona potajemnie do Krakowa, gdzie powoli doszła do siebie. Będąc w Krakowie i Zakopanem utrzymywała kontakt z PPS, wspierała materialnie emigrantów politycznych, pośredniczyła w znalezieniu im pracy. Ze względu na przekonania religijne odeszła od działalności w partii, pozostała jednak działaczką społeczną. Umarła w Warszawie 17 sierpnia 1928 r.

Opracowane na podstawie: Kronika Ruchu Rewolucyjnego w Polsce pod redakcją Jana Krzesławskiego i Adama Próchnika, R. 1, nr 4, s. 53.

Współpraca: Krzysztof Witkowski.

Źródło: internet.